hoe ik begon

Na enige omzwervingen durfde ik er alsnog voor te kiezen om van mijn talenpassie mijn beroep te maken. Vertalen vond ik op de middelbare school al geweldig, kinder- en jeugdboeken leken me de neusjes van de zalm!
Al was er wel wat keuzestress (avant la lettre): tig talen, van Nieuwgrieks tot Chinees, trokken mij destijds. Dus bestookte ik een tiental Nederlandse uitgevers met de vraag: welke taal kun je als ‘aanstormend’ kinder- en jeugdboekenvertaler het beste kiezen?
Slechts één uitgever reageerde per getypte brief (1987), Jacques Dohmen – een KEI! – van Querido:
‘De meeste kinder- en jeugdboeken worden uit het Engels vertaald. […] Daarna komen, denk ik, Duits en Zweeds. […] de enige zinnige raad die ik je kan geven: doe vooral dat waar je belangstelling naar uitgaat, waar je hart voor open staat en waar (waarschijnlijk) je talenten liggen. Dan bereik je met het meeste plezier de beste resultaten. Ook al vertaal je uit het Albanees.’
Zweeds, dat trok me wel... de dansende taal uit Pippi-land!

scandinavistiek

Zweeds bleek deel uit te maken van ‘Scandinavische taal- en letterkunde’, waar je een heel kwartet Scandinavische talen op je bordje krijgt: naast Zweeds – door mij gekozen als zgn. ‘eerste taal’ – ook de twee Noorse talen Bokmål & Nynorsk, en Deens. En het pakte mooi uit, die keuze: een veelzijdig taalgebied!
In 1993 afgestudeerd volgde algauw mijn vertaaldebuut: De zoon van de tovenaar van de Deense Cecilie Eken. Inmiddels ben ik ruim zestig kinder- & jeugdboek-vertalingen ouder, en wijzer???

grootse inspiratiebron!

boeken als bruggen

'met boeken kan je bruggen slaan tussen kinderen uit heel verschillende groepen, en dat is wat ik wil.' – Marit Törnqvist