Honey komt uit een chaotisch gezin: zij zorgt voor Mikala, haar grote zus, behept met een hersenbeschadiging. Op de volwassenen kan ze niet bouwen: haar werkende moeder is kettingroker en haar gescheiden vader verslaafd. Wat Honey vooral niet wil is opvallen, en dat gaat zo ver dat ze vaak liever ja zegt, ook als het 'nee' is... zo belandt ze per ongeluk bij een avondcursus Chinees waar haar gevraagd wordt of zij Karen is. '"Eh, ja," zei ik om de een of andere duistere reden.'
En stapt ze zomaar in een bus waar ze niet in moet. Bij de eindhalte wacht een man in het wit de kleindochter van ene Marcel op: 'Naja?' 'Eh, ja.' Marcel blijkt een doodzieke man in een sterfhuis alias hospice. Er groeit een bijzondere band en vriendschap tussen die twee, waarin ze elkaar verder helpen.
Een tragikomisch verhaal met als motto: 'mama huhu' ('paard paard tijger tijger'): een uitdrukking die Chinezen gebruiken voor iets wat niet echt goed is, maar erger had gekund...