Waarom dompelt een vertaler zich keer op keer vrijwillig onder in vreemdtalige verhalen? Vertalen is monnikenwerk met al z’n worstelingen, eindeloos wikken en wegen, en als die laatste punt eindelijk gezet is... na een en andere redactieronde wederom puntjes op i’tjes? Omdat het, zo ervaar ik, uitdagend en spannend blijft: steeds opnieuw in volkomen andere werelden vertoeven. Misschien ook omdat het makkelijker, overzichtelijker is om je in andermens’ fictief leven in te leven dan real life?